Wanhoop en hoop – Zimmermann en Mahler

Bij dit alternatieve programma van Lawrence Renes en Simone Lamsma wordt de duisternis van Hartmann en Zimmermann omsloten door Orphic descent uit 2003 van Robin de Raaff ('geniale noten', aldus een recensent) en Das himmlische Leben van Mahler.



Simone Lamsma speelt Hartmann

Zou Orpheus erin slagen zijn geliefde Euridike terug te vinden in de onderwereld? Kun je in een duistere wereld hoop hebben? Simone Lamsma speelt het prachtige Concerto funebre uit 1939/1959 van Karl Amadeus Hartmann. Musik der Trauer was de oorspronkelijke titel: een meestentijds melancholieke bezwering van de nazi-era. Het vioolconcert eindigt met een droevig koraal, gebaseerd een Russisch lied voor de slachtoffers van de Russische revolutie van 1905. Dmitri Sjostakovitsj zou het later in zijn Elfde symfonie óók gebruiken.



Mahlers ‘himmlische Leben’

Rijker geïnstrumenteerd dan Hartmann, maar bleker van kleur, is het even kleine als indringende Stille und Umkehr. Het is een van de laatste werken die Bernd Alois Zimmermann schreef, voor hij zich vijftig jaar geleden van het leven beroofde. Nooit zal Mahlers Wunderhorn-lied Das himmlische Leben (later gebruikt als het einde van zijn Vierde symfonie) lieflijker en hemelser geklonken hebben, dan aan het slot van dit concert.