GEANNULEERD i.v.m. Coronavirus - De nieuwe kleuren van Mahler en Larcher

Net als Gustav Mahler weet zijn landgenoot Thomas Larcher het orkest ongehoorde klanken te ontlokken. De liederen van Mahlers Des Knaben Wunderhorn vormen een mooi fond voor Larchers Derde symfonie – een opdrachtcompositie.

Soulmates: Larcher en Mahler
Op het oog lijken ze soulmates: Thomas Larcher en Gustav Mahler. Larcher, geboren in Innsbruck en getogen in de Tiroler Alpen, Mahler die zijn zomers doorbracht in een componeerhutje hoog in de bergen. Larcher die de ene na de andere vocale cyclus schrijft. Mahler die zijn Wunderhornliederen gebruikte als een goudmijn voor zijn symfonische werk. Er zijn ook verschillen. Larcher is nu vijfenvijftig en kan vooruitblikken naar zijn volgende symfonie. Mahler stierf op zijn eenenvijfigste en liet negen symfonieën en stapels liederen na – verder vrijwel niets. Larcher schreef een uitgebreid oeuvre in alle mogelijke bezettingen, zelfs een opera, een genre dat Mahler wel dirigeerde, maar niet componeerde.

Hoe kan een orkest óók klinken?
De belangrijkste overeenkomst tussen de twee is de nieuwsgierigheid naar de klank. Mahler veranderde het orkestrale gezicht van de symfonie radicaal, maar wist zich na een halve eeuw verzekerd van de bewondering van zijn publiek. In de beide symfonieën die eerder in de ZaterdagMatinee klonken, volgt Larcher hem op de voet. Soulmates.